6 ноябри соли 1994 нахустин маротиба дар таърихи давлатдории навинамон ба тариқи раъйпурсии умумихалқӣ Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон қабул гардида, соли равон мардуми сарбаланди кишвари азизамон 30-солагии қабули ин санади сарнавиштсозро ботантана ҷашн мегиранд.
Ба ин муносибат, санаи муҳимми таърихи давлати соҳибистиқлоламон – рўзи қабули Конститутсияи Ҷумҳурии Тољикистонро, ки ҳамчун дастоварди бузурги таърихӣ ба бунёду таҳкими давлати демократӣ, ҳуқуқбунёду дунявӣ, таъмин гардидани суботи конститутсионӣ, низоми ҳаёти ҷомеа ва ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ заминаи мустаҳкам гузошт, ба кулли сокинони вилоят сидқан табрику таҳният мегӯям.
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон вобаста ба зарурату аҳаммияти қабули Қонститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон чунин таъкид намудаанд: “Қабули Конститутсия ҳамчун ҳуҷҷати сарнавиштсоз дар инкишофи давлатдории навини Тоҷикистон марҳалаи нави таърихиро оғоз бахшида, боиси дигаргуниҳои куллӣ дар ҳаёти сиёсии ҷомеаи мо гардид. Маҳз ба шарофати Конститутсия рукнҳои давлатдорӣ, низоми ҳуқуқии мамлакат, волоияти қонуну тартиботи ҳуқуқӣ пойдор гардида, давлати мо ба роҳи рушди устувор қадамҳои боэътимод гузошт”.